کعبه مقصود باشد دل

حق پرستی ایده ی هر عاشق فرزانه است

شمع سوزد چون که بسم الله پر پروانه است

کعبه رفتم من بدیدم کعبه هم بت خانه است

بت پرستی شیوه ی هر عاقل و دیوانه است

کعبه مقصود باشد دل ، ولی مقصد کجاست؟

خالق یکتا بود مقصد و الّا کعبه هم یک خانه است

خانه کعبه بود کاشانه ی دلدار و دوست

مِی بود زمزم ، که هاجر ساغی میخانه است

مطربا آهنگ عرفان و شعور است در مِنا

چونکه ابراهیم شنیده است ؛ عاشق کاشانه است

خون اسماعیل بود هدیه به پیشگاه تو یار

حج نمودن سنتی است حاجی شدن بهانه است

وآن سپس ابلیس باشد با هزاران سنگ ریز

این بنی آدم  که قلبش بهر شیطان خانه است

شمع سوزد گل شود پژمرده در فصل خزان

چون زمستان سوزشش ، مِی سوزش خمخانه است

آرینا حرف و سخن کوته نما کز رنج خود

دل بسوزد چونکه سوزانتر ز آتش ، آتش دلخانه است

١٣٧٧/٠٩/٠٦-ساعت ٢٣:١٠------آرین